بیست و نهم بهمن ماه یکهزار و سیصد و سی در شهرستان نوشهر متولد شدم.
از سنین کودکی به نقاشی سیاه قلم علاقه مند بودم.
با دیدن اولین شماره "مجله کاریکاتور" در سال 1348 کشیدن کاریکانور را آغاز کردم.
با راهنمایی های آقای محسن دولّو (کاریکاتوریست معروف و پیشکسوت و مدیر مجله کاریکاتور) و با تشویق های دایی ام (آقای هرمز پورمهدی) کارم را شروع و ادامه دادم. در دبیرستان رشته طبیعی می خواندم و نقاشی هایی را که معلم توانایم (آقای باقری) روی تخته سیاه می کشید، مرا به وجد می آورد.
سال 1350 (سال که دیپلم گرفتم) در مسابقه کاریکاتور مجله کاریکاتور اول شده و 5 سکه طلا را از آن خود کردم. بر خلاف میل و به ناچار در رشته مدیریت ادامه تحصیل دادم.
اولین نمایشگاه انفرادی کاریکاتور در سال 1352 در دانشکده مدیریت لاهیجان و دومین را در کاخ جوانان رشت در همین سال برگزار کردم.
در حین تحصیل (1352) اولین و دومین کتاب کودک را تصویر سازی کردم. در این سالها کاریکاتورهایم به طور مرتب در مجله کاریکاتور به چاپ می رسیدند.
سال 1356 در اولین نمایشگاه گروهی که به همت انجمن فرهنگی ایران و امریکا (تهران) برگزار شد که به اتفاق بزرگان این رشته، شرکت داشتم.
در همین سال در آزمون استخدامی تلویزیون در رشته نقاشی متحرک، شرکت کرده و پس از طی دوره آموزشی، در تلویزیون آموزشی (که بعد از انقلاب به شبکه دو تغییر نام داد) استخدام شدم و تا سال 1380 که بازنشته شدم، در این شبکه مشغول به کار بودم. (غیر از 5 سال آخر که به شرکت فزهنگی هنری صبا وابسته به صدا و سیما منتقل شدم.)

- در دندانت لانه دارم: یک فیلم 15 دقیقه ای راجع به کرم دندان که در دهان یک کودک روستایی زنگی می کند و او را عاجز کرده، در نهایت یک خرس دانا با یاد دادن طریقه صحیح مسواک زدن او را نجات می دهد. (این قیلم در جشنواره فیلم فجر 1363 شرکت داشت.)
- تیتراژ سریال "در خانه" کاری از بیژن بیرنگ و مسعود رسام.
- تعدادی میان پرده برای فیلمهای آموزشی.
- فیلم های کوتاه ورزشی (104 فیلم): برنده دوم جشنواره فیلمهای ورزشی تلویزیونی در سالهای 2002 و 2003 که توسط آکادمی ملی المپیک برگزار شده بود و همچنین در جشنواره بین المللی فیلمهای ورزشی تلویزیونی میلان ایتالیا 2003
حاصل فعالیت و کار در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران می باشد.

پس از انقلاب در نشریات فکاهی بهلول، شنگول باشی و فکاهیون فعالیت مستمر و موثر داشتم.
تا کنون بیش از 120 جلد کتاب کودک را تصویر سازی کرده ام.
در طول فعالیت در تلویزیون در برنامه های تلویزیونی چون آورده اند که، اندر درب خانه، خاطرات ماه رمضان، مسابقات سرعت و دقت، دانستنیهای کودکان، فردا که بهار آید، یاد یار مهربان و سریال قصه های جنگ بصورت زنده کاریکاتور کشیده و بازی کرده ام.

در مسابقات و جشنواره های زیادی شرکت نکردم، با این وجود:
- کاریکاتورهایم از نویسندگان و شعرا در دومین دوسالانه گرافیک ایران (1363) برگزیده هیئت داوران شد.
- مقام نخست مسابقه اینترنتی فوت نت (با همکاری خانه کاریکاتور ایران و فیفا)
- مقام دوم مسابقه معضلات شهری (سال 83)
- لوح تقدیر از بیست و یکمین جشنواره بین المللی فیلم های ورزشی و تلویزیونی میلان 2003 بخاطر فیلمهای خنده و ورزش
- مقام دوم بخاطر فیلمهای میان پرده ورزشی از نخستین و دومین جشنواره بین المللی فیلمهای ورزشی و تلویزیونی تهران
- مقام دوم در سومین مسابقه سراسری کاریکاتور «عبور و مرور» (1383)
- جایزه ویژه مسابقه بین المللی کاریکاتور آیدین دوغان (ترکیه 2005)
- مقام نخست هشتمین دوسالانه کاریکاتور تهران در بخش کمیک استریپ با موضوع بد شانسی (1386)
- مقام نخست چهارمین نمایشگاه و مسابقه «هنر، ورزش، المپیک، پارالمپیک» (1387)
- لوح تقدیر از فرهنگستان هنر به پاس حضور موثر در عرصه کاریکاتور
را کسب کردم.

همچنین داوری مسابقات مختلفی چون:
- محیط زیست (تهران)
- اعتیاد (تبریز)
- دومین مسابقه بین المللی معضلات شهری (تهران)
- جشنواره بین المللی انسان و طبیعت (تهران)
- مسکن (تهران)
- هفتمین دوسالانه کاریکاتور ایران (سالمندان - 1384)
- اولین جشنواره منطقه ای کاریکاتور کرمانشاه (1386)
-دومین جشنواره انتخاب برترین های پژوهش و نوآوری در حوزه مدیرین شهری (بخش هنری - رشته کاریکاتور - 1387)
- جشنواره هنرهای تجسمی هنر جوان (دو دوره در سال های 86 و 87)
- جشنواره بین المللی جوانان مسلمان (گرگان - 1387)
- نخستین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر (1387)
را در کارنامه دارم.

در کنار فعالیت های فوق:
طراحی شخصیت "پیشی" نشانه اولین بازی های غرب آسیا - تهران 1979
طراحی شخصیت "آقای ایمنی" برای شرکت ملی گاز ایران
طراحی شخصیت "ایساکو"
طراحی شخصیت "آقای پاکشو" برای شرکت گلرنگ
طراحی شخصیت "باطری نور"
و طراحی شخصیت برای شرکت امداد خودروی ایران را نیز عهده دار بوده ام.

خبر موفقیت این ورزشکار ایرانی‌الاصل تحریریه بخش فارسی دویچه وله را غافلگیر کرد. به گزارش تک ناز داستان از آنجا شروع شد که یک رسانه آلمانی‌زبان گفت‌وگویی با وی منتشر کرد و همین موضوع توجه تحریریه به این پدیده استثنایی را برانگیخت.