نام خوزستان :

درباره واژه « خوزستان » ، معانی و تعابیر فراوانی وجود دارد که قدمت و دیرینگی این خطه را آشکار می سازد . خوزی ها قوم اولیه ساکن این سرزمین بودند و با ایلامیان همتبار بودند . بنابر سنگ نوشته داریوش بزرگ در دوران همخامنشی ، خوجیا ( khavjiaa  یا به پارسی باستان خشتره پاو) نام استان خوزستان بوده است . « ابن منظور » به سال 711 هجری قمری در « لسان العرب » اشاره دارد : و الخور جیل من الناس ، اعجمی معرب ، یعنی : « خوز » قوم یا قبیله ای از مردم عجمند . از سوی دیگر « خوز » را به معنی « شکر » و « نیشکر » نیز معنا می کنند . زیرا خاک حاصلخیز و بارور خوزستان ، استعداد ویژهای برای رشد این گیاه داشته و آنجا بهترین محصول نیشکر را به دست می داده است .

در کتاب « مجمع التواریخ و القصص » خوزستان به نام « حجوستان » و « حبوجستان و اجار » آمده است که به نظر می آید ، برگرفته از زبان پهلوی با عناوین « حبوجستان » و حوجستان است . همچنانکه در بعضی از گویشهای رایج در این استان « بختیاری » برای ادای حرف « خ » از « ح » نیز بهره می گیرند . بنابراین واژگان «اوج » ، « هوز » ، « هوج » ، « حوز » و « خوز » در سیر تحول و تطور لفظی با پسوند « ستان » و « اوجستان » به تدریج براثر سایش تلفظ ، از « هوجستان » به « خوزستان » تغییری یافته است .

در گویشهای فارسی باستان و زبان پهلوی « او » به « هو » قابل تغییر است . مانند « اورمزد » ، « هورمزد » و « اوشمند » ، « هوشمند » همچنانکه « هورداد و حورداد » را « خرداد » و « خورتات » نیز گفته اند . البته تا سالهای اخیر این اسامی را با حرف ( ح ) نیز می نوشته اند . از سوی دیگر « یاقوت حموی » واژه « خوز » را با نامهای « خوز » و « هوز » و « اهواز » و « هویزه » هم ریشه می داند . « اهواز » محرف واژه « اواز » و « اوجا » نیز هست که در کتیبه داریوش بیستون آورده شده و این نام در کتیبه نقش رستم « خواجا » یا « خوجا » حک شده که هزارسال پیش ، مرکز حکومت نشین استان خوزستان بوده است . پس از همخامنشی ، در دوران اشکانی ، ساسانی و تمام دوران اسلامی شوشتر مرکز حکومتی خوزستان بوده است . در سال 1303 در پی شیوع بیماری وبا در شوشتر مرکز حکومتی خوزستان به اهواز منتقل شد و تاکنون نیزاهواز است .  

چغازنبیل :

چغازنبیل در جنوب غربی ایران و در استان خوزستان بنا شده است . در 45 کیلومتری جنوب شرقی شهر شوش یکی از اعجب انگیزترین آثار باستانی جهان متعلق به 3200 سال پیش مشهور به زیگورات چغازنبیل وجود دارد . چغازنبیل به ساختمان طبقاتی معبد ایلامیان که توسط « اونتاش گال » در سال 1250 قبل از میلاد ساخته شد . این بنا با ابعاد 105*105 متر و ارتفاع آن 53 متر است . در گذشته آن 53 متر ارتفاع و 5 طبقه بوده است و اکنون ارتفاع آن 25 متر و تنها 2 طبقه ونیمی از آن باقی مانده است . از بزرگترین زیگورات های جهان محسوب می شود . عملیات باستان شناسی در این بنا از حدود سال 1325 خورشیدی آغاز گردید و تا سال 1341 ادامه داشت . چغازنبیل به بنای زیگورات محدود نمی شود بلکه مشتمل به حصاری است که به حول این مجموعه گرد آمده است . محوطه مقدس چغازنبیل از طریق هفت دروازه با محیط اطراف ارتباط دارد . در درون این مجموعه سه معبد باحیاط های سنگ فرش و انبارهای متعدد از آلات و ادوات جنگی قرار دارد . این سازه در سال 1979 در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گرفت . در بعضی از کتب تاریخی نام قدیمی شوش چغازنبیل نامیده شده است . چغازنبیل که نام باستانی این بنا است واژه ای محلی و مرکب از دو واژه « چغا » ، ( در زبان لری به معنی تپه ) و « زنبیل » ، ( به معنی سبد ) است که اشاره ای است به مکان معبد که تپه بوده و آن را به زنبیل واژگون تشبیه می کردند . این مکان نزد باستان به « دوراونتش » معروف است که به معنای « دژاونتش » است . این بنا در حمله سپاه خون ریز آشوربانیپال به همراه تمدن ایلامی ویران گردید . سده های متمادی این بنا در زیر خاک به شکل زنبیلی واژگون مدفون بود تا اینکه به دست « رومن گیرشمن فرانسفوی » در زمان پهلوی دوم از آن خاک برداری گردید گرچه خاک برداری از این بنای محدب متقارن واقع شده در دل دشت صاف موجب تکمیل دانش نسبت به پیشینه باستانی ایرانیان گردید اما پس از گذشت 50 سال از این کشف ، دست عوامل فرساینده طبیعی و بی دفاع گذاشتن این بنا در برابر آنها آسیبهای فراوانی را به این بنای خشتی و گلی وارد کرده و خصوصاٌ باقیمانده طبقات بالایی را نیز دچار فرسایش شدید کرده است .

هفت تپه :

محوطه باستانی هفت تپه حدود 15 کیلومتری جنوب شرقی شهر شوش واقع شده و همان طور که از نام آن پیداست از تپه های متعددی تشکیل شده است . گستردگی این محوطه باستانی به مراتب باعث جلب توجه کاوشگران مختلف قرار گرفته است . اولین عملیات حفاری به سرپرستی دکتر عزت الله نگهبان در سال 1344 در این محل آغاز گردید که تا سال 1357 یافت . بررسی های سطح الارضی که قبلا مک آدامز ( Robert Mcc Adams ) در این ناحیه انجام داده بود ، گویای این مسئله بودند که این محوطه گسترده باستانی فقط در دوره محدودی مسکونی بوده است . در هفت تپه قسمتی از یک دیوار خشتی و طاقی آجری در هنگام تسطیح زمین و راه سازی توسط بولدوزرهای طرح نیشکر هفت تپه نمایان گردید . این محل توسط هیئت حفاری به عنوان نقطه شروع کار انتخاب شده و با ایجاد شبکه ای که دارای خانه های 10*10 متر بود که عملیات حفاری از این محل به سمت جنوب ادامه پیدا می کرد . خاک های ناشی از حفاری در قسمت شمال غربی محوطه حفاری ، در مجاورت تپه ای که مجموعه آرامگاه ها بر روی آن واقع شده انباشته شده اند با ادامه کاوش در طول فصل های بعدی ، ترانشه های متعددی به ابعاد 10*10 متر حفاری شدند که تعداد آنها مجوعاً حدود 150 ترانشه می باشد . در آرامگاه سکوی بزرگی ایجاد شده که توسط دیوارچه های کوتاهی به سه بخش تقسیم می شده است . در بخش شمالی هفت اسکلت قرار داشته ، بخش میانی که کوچکتر از دو بخش دیگر است بدون اسکلت و بخش جنوبی دارای دو یا سه اسکلت بوده است . در پای سکو در جنوبی ترین قسمت آرامگاه ، مجاور درب ورودی تعداد ده اسکلت به صورتی بی نظم بر روی هم قرار داشتند . به این ترتیب مجموعاً حدود 21 و 22 اسکلت در معبد پیدا شده اند . تقسیم بندی سکوی آرامگاه به بخش های مختلف خود گواه این است که این مقبره برای تدفین اشخاص متعددی ساخته شده و احتمالاً یک آرامگاه شاهی نمی باشد . وجود اسکلت های متعدد بر روی سکو و انباشته کردن اسکلت های قدیمی در گوشه آرامگاه نیز این مسئله را تایید می کند . با توجه به اکتشافاتی که در نقاط مختلف منطقه انجام شده است . درب ورودی آرامگاه پس از هر تدفین با سنگ یا آجربسته و در هنگام تدفین های بعدی مجداً باز می شده است . مشاهداتی که در هفت تپه شده نیز حاکی از این مسئله می باشد .

آرامگاه دانیال نبی (ع) :

دانیال یکی از پیامبران بنی اسرائیل ( قرن هفتم قبل از میلاد ) است . دانیال به زبان عبری مفهوم عبری مفهوم ( خدا حاکم من است ) را دارد . در سال 655 قبل از میلاد وی را به دربار « نبوکد نصر » پادشاه بابل به اسارت بردند . وی در آن جا به علوم کلدانیانو زبان مقدس واقف گردید و در حکمت از آنان پیشی گرفت . اولین واقعه ای که سبب نفوذ دانیال پیامبر گردید تعبیر خواب نبوکد نصر بود . بدین گونه پیغمبری خود را آشکار نمود و مورد توجه آن پادشاه قرار گرفت . وی به همراه عده ای از قوم یهود به ایران مهاجرت نمود و در شوش ساکن شد و در آنجا وفات یافت . آرامگاه دانیال پیامبر در ساحل شرقی رود خانه شاوور و روبروی تپه ارگ قرار دارد . بنای زیارتگاه شامل دو حیاط است . بر روی گنبد مخروطی و پله ای قرار دارد که نوع رایج گنبدهای منطقه است .

کسب و کار سالم و اصولی در اینترنت

:: موضوعات مرتبط: ایرانگردي و جهانگردي , ,
:: بازدید از این مطلب : 457

|

امتیاز مطلب : 34

|

تعداد امتیازدهندگان : 10

|

مجموع امتیاز : 10