نوحه ی محرم

ناخدا عباس دریانورد

ای شیعه مگر قتل شه کرببلا شد

یا ماه عزا شد

یا ماتم فرزند علی شیر خدا شد

در دشت بلا شد

چون آب به روی شه لب تشنه ببستند

دل ها بشکستند

بسیار عزیزان حسین تشنه نشستند

در دشت بلا شد

از تیر جفا اصغر او غرقه به خون شد

زینب به فغان شد

این جور و ستم جمله ز اولاد زنا شد

در دشت بلا شد

یك غنچه ی گل بر سر دست شه مظلوم

آن كودك معصوم

مانند مه یك شبه انگشت نما شد

در دشت بلا شد

ای شیعه از چه عون و عباس و علی اکبر ناشاد

هم قاسم داماد

لب تشنه شهیدان همه در راه خدا شد

در دشت بلا شد

آتش به خیام حرم آل عبا شد

در دشت بلا شد

اطفال شه دین هم لرزان و گریزان

از جور لعینان

ای شیعه از چه زینب و کلثوم و هم سکینه ی زار

گردیده گرفتار

یا بلکه ز جور و ستم شمر دغا شد

در دشت بلا شد

بر ناقه ی عریان ز جفا سید سجاد

با ناله و افغان

یا بسته به گردن غل و زنجیر به پا شد

در دشت بلا شد

ای شیعه از چه اهل بیت زار آن شاه شهیدان

با ناله و افغان

بر ناقه و محمل حرم شیر خدا شد

در دشت بلا شد

ای شیعه از چه ذاکر فرزند زهرا «ناخدا» شد

از فضل خدا شد

یا بلکه همه عالم از این غم به نوا شد

در دشت بلا شد